W latach 60. Magdalena Abakanowicz intensywnie pracowała nad rozwojem tkaniny artystycznej. Szybko zerwała z klasycznym kanonem gobelinu. Stopniowo uniezależniała swoje tkaniny od ściany i nadawała im coraz bardziej indywidualny charakter. W połowie lat 60. ostatecznie skrystalizowała swoje poszukiwania.

Abakany czyli tkane, sizalowe rzeźby posiadają wieloznaczne kształty, intrygującą fakturę oraz oryginalne wykończenie. Powstawały zazwyczaj w trzech podstawowych kształtach: owalnym, prostokątnym i w formie ubrań. Stały one w opozycji do tradycji tkackiej. Tkanina zyskała miano pełnoprawnej dyscypliny sztuki, a nie rzemiosła jak do tej pory.

Abakany drażniły ludzi. Były nie w porę. W tkactwie: gobelin francuski, w sztuce: pop-art i sztuka konceptualna, a tu magiczne, skomplikowane, ogromne… Obcy język. (…) Nie chciałam tłumaczyć Abakanów. Miały mówić za siebie. Nie mogłam werbalizować ich tajemnic. To było znów wbrew modzie. A jednak Abakany spowodowały rewolucję w tkactwie, stały się szkołą, kierunkiem na całym świecie – przyznaje Magdalena Abakanowicz.

Wystawa w Galerii Starmach prezentuje bardzo różnorodne pod względem formalnym Abakany oraz dwie nieco wcześniejsze tkaniny naścienne, pochodzące z lat 60. Mocną stroną wystawy jest ciekawa aranżacja przestrzenna.